بررسی عوامل خطر در بیماران سکته مغزی، بابل، ۸۱-۱۳۷۹

سابقه و هدف: سکته مغزی (stroke) سومین عامل مرگ و میر بعد از بیماری های قلبی و سرطان می باشد. وقوع این عارضه بعلت شناسایی عوامل خطر و پیشگیری و درمان آنها، رو به کاهش است. شناخت چگونگی توزیع این عوامل در مناطق مختلف به علت قابل پیشگیری و درمان بودن اکثر آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 250 بیمار با تشخیص سکته مغزی که از پاییز 1379 تا 1381 در بیمارستان یحیی نژاد بابل بستری شده بودند، انجام شد. تشخیص سکته مغزی توسط متخصص مغز و اعصاب بوده و انواع آن به صورت ایسکمیک و هموراژیک با ct scan مغزی مشخص گردید. اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، فشار خون، قند و کلسترول خون، سابقه بیماری ایسکمیک قلبی، بیماری عروق مغزی قبلی و مصرف سیگار از پرونده بیماران استخراج شده و با آزمون chi-square مورد بررسی قرار گرفته و (p<0.05) معنی دار تلقی گردید. یافته ها: اکثر مبتلایان از گروه سنی 65 تا 74 سال بوده (42.4%) و شیوع بیماری در زنان اندکی بیشتر بوده است (52%). عامل فشار خون تفاوت معنی داری با سایر عوامل خطر نشان داد (p<0.05) و اولین و دومین عمل خطر یافت شده به ترتیب بیماری ایسکمیک قلبی و دیابت بوده است. نوع ایسکمیک سکته مغزی از انواع هموراژیک بیشتر بوده و موارد منجر به فوت نیز در نوع هموراژیک بیشتر یافت شده است. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برنامه شناسایی و درمان موارد بی علامت هیپرتانسیون در جامعه به صورت غربالگری انجام شود و نیز مطالعات بیشتری در زمینه علت یابی شیوع بالای بیماری قلبی به نسبت دیابت به عنوان عامل خطر stroke و وقوع بیشتر stroke در زنان در منطقه انجام گیرد.